The Master

Ήταν 1998 όταν είδα, το πρώτο φιλμ του Paul Thomas Anderson, Boogie Nights!!! Μια πονεμένη ιστορία τότε, ένας θρίαμβος τώρα. Κιλά φαιάς ουσίας και υδρότα, εκατομύρια λέξεις ξόδεψα για να πίσω τους απίστους τι αριστούργημα ήταν! Από τότε μπήκε πολύ νερό στο αυλάκι, νερό θεϊκό! Ο Paul Thomas Anderson δεν έχει κάνει ούτε ένα λαθάκι. Όλες οι ταινίες του είναι αριστουργηματικές.

Τέσσερα χρόνια μετά το 'Θα χυθεί Αίμα' επιστρέφει, χωρίς να βιάζεται, με το The Master. Πολύ πριν βγει στις αίθουσες το φιλμ είχε ξεσηκώσει αντιδράσεις. Ακόμα και σήμερα πολλοί το πολεμούν και προσπαθούν να το μειώσουν. Γιατί; Μα για το θέμα που ασχολείται.

Δεκαετία του 1950. Ο Λάνκαστερ Ντοντ, γνωστός ως «The Master», ένας χαρισματικός διανοούμενος, ιδρύει έναν οργανισμό βασισμένο στην πίστη. Ο οργανισμός αρχίζει να αναπτύσσει ολοένα και περισσότερο την επιρροή του στον λαό των ΗΠΑ. Το δεξί χέρι του Ντοντ, ο Φρέντι Σάτον, όμως, αρχίζει να αμφισβητεί τόσο την αξία της οργάνωσης, όσο κυρίως του ιδρυτή της.

Το σενάριο το υπογράφει ο ίδιος ο Paul Thomas Anderson. Ο Τομ Κρουζ, με τον τον οποίο συνεργάστηκε στην Μανόλια, ακούσε το σενάριο και έβγαλε φλύκταινες. Όταν έγινε γνωστό το σενάριο, οι εικασίες ήθελαν να αφορά τη Σαϊεντολογία.

Ευτυχώς όσοι το πολέμησαν έχασαν και το φιλμ πραγματοποιήθηκε.

Το πρώτο πράγμα που σε καθηλώνει είναι οι ερμηνείες των δυο βασικών πρωταγωνιστών (όπως και στο Θα Χυθεί Αίμα). Βουρ για τα όσκαρ και οι δύο.

Το 144 λεπτά δεν τα κατάλαβα καθόλου. Χωρίς να σημαίνει ότι η ταινία είναι απλή. Χρειάζεται προετοιμασία και αυτοσυγκέντρωση. Το The Master έχει βάθος και πολυπλοκότητά. Για να το καταφέρει αυτό ο Anderson χρησιμοποιεί αναγκαστικά πολύ χρόνο. Τόσο οι χαρακτήρες, όσο και η ιστορία ξετυλίγεται αργά, αφήνοντας παράλληλα πολλές σκιές (τροφή για φαντασία). Με αυτόν το τρόπο η ταινία γεμίζει. Γεμίζει συναισθήματα (θυμός, αγάπη, έρωτας, πίστη, μίσος, φιλία, εμπιστοσύνη, οργή, μοναξιά). Το ύφος γίνετε σχεδόν θεατρικό και οι ηθοποιοί καταφέρνουν να βγουν μπροστά. Οι διάλογοι είναι βαθύτατα φιλοσοφικοί αλλά καθόλου εύκολη.

Ο μάστερ Philip Seymour Hoffman, της φιλοσοφικής κίνησης/θρησκείας, στο μεγαλύτερο μέρος της πλοκής έχει τον δεύτερο ρόλο. Το μεγαλύτερο κομμάτι κρατά ο Joaquin Phoenix που παίζει τον Φρέντι. Έναν πολύ δύσκολο χαρακτήρα που έχει περάσει από τον ναυτικό, έχει πολεμήσει στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, έχει ψυχολογικά προβλήματα (Posttraumatic stress disorder), είναι βίαιος, μοναχικός και αλκοολικός. 

Την μουσική για το φιλμ γραφεί ο Jonathan Richard (Radiohead) και δένει τέλεια με το φιλμ.

Αριστούργημα!