Έχω γράψει πολλές φορές ότι δεν αντέχω πια όλη αυτή την παραγωγή post-rock. Οι Radiohead, όσο μεγάλο και αγαπημένο γκρουπ και να είναι, έχουν καταστρέψει πολλά νέα γκρουπ. Είναι άπειροι οι νέοι καλλιτέχνες που προσπαθούν να τους μιμιθούν. Ακούω ποστ ροκ και στρίβω. Αρά όταν αναφέρομαι σε άλμπουμ αυτού του είδους, σημαίνει ότι αξίζει.
Οι Swans είναι παλιές καραβάνες. Άρχισαν με ποστ-πανκ στις αρχές του 80.
Αν αποφασίσεις να το ακούσεις ξέχνα τα μικρά τραγούδια. Ετοιμάσου για κομμάτια 30 λεπτών!!!
Ετοιμάσου για ένα διπλό άλμπουμ (σπάνιο πράγμα στις μέρες μας).
Οι Swans δεν μένουν στο ποστ ροκ όπως το ξέρουμε. Το εμπλουτίζουν με μεγάλες δόσεις ψυχεδέλεια και δεν φοβούνται να προσθέσουν ποστ ροκ φωνητικά.
Το Lunacy (1ος δίσκος, 1ο τραγούδι) σε εισάγει πλήρως για αυτό που θα ακολουθήσει. Σου δίνει περισσότερο αίσθηση 70ς παρά 00ς. Βέβαια του λείπει η κορύφωση, αλλά με το που αρχίζει το δαιμονισμένο Mother of the World καταλαβαίνεις γιατί. Τα δυο αυτά κομμάτια φαντάζουν ένα και σου προτείνω να μην τα ακούσεις ξεχωριστά (αλλά και να δόσεις τα εύσημα στο ντράμερ).
Και ύστερα έρχεται το The Seer. Μια κομματάρα 32 λεπτών που τα δίνουν όλα. Θλιλερικη εισαγωγή με πνευστά, μετά παίρνουν σειρά τα κρουστά για να σε ηρεμήσουν για λίγα μόνο λεπτά, και λίγο αργότερα τα επαναληπτικά φωνητικά σε βάζουν στην καρδία του τραγουδιού. Το τέλος δε φαντάζει με κάθαρση. Αν δεν έχεις τον χρόνο να ακούσεις ένα τόσο μεγάλο κομμάτι μην το αρχίσεις καν.
Το The Seer Returns, όπως και άλλα τραγούδια, φαντάζουν να έχουν βγει από τα μυαλό και το στόμα του Tom Waits χωρίς να υστερούν σε πρωτοτυπία.
Το Song for a Warrior, ανοίγει τον 2ο δίσκο, και είναι μια ονειρική νταρκ φολκ μπαλάντα με την συμμετοχή της Karen O. Το ύφος του 2ου δίσκου είναι πιο ηλεκτρονικό και σίγουρα διαφορετικό σε σχέση με το 1ο. Δικαιολογεί πλήρως τον διαχωρισμό. Πιο σύγχρονο ποστ ρολ, νόιζ και αμπιεντ.
Ετοιμάσου για γκροτεσκικες καταστάσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου