Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους;

     Δημοσιογραφία. Πολλές λέξεις ειπώθηκαν αυτές τις μέρες περί δημοσιογραφίας. Ωραίες λέξεις. Η μια τοποθετημένη δίπλα στην άλλη.
     Δημοσιογραφία. Η τέταρτη εξουσία. Εξουσία που υπηρετεί τον δήμο, τον λαό, την δημοκρατία. Όπως και οι άλλες τρεις εξουσίες, βεβαίως-βεβαίως.
     Δημοσιογραφία. Ένα επάγγελμα που στόχος του είναι τα αντιλαμβάνεται και να καταγράφει τα γεγονότα, αλλά και να αναδεικνύει και να καυτεριάζει τα κακώς κείμενα.
     Δημοσιογραφία. Ένα επάγγελμα που καλώς έχει επιπλέον συγκεκριμένα δικαιώματα για να υπηρετεί τα συμφέροντα του δήμου.
     Όλα αυτά θεωρητικώς. Γιατί πρακτικώς τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι...
     Μέσα σ’ αυτό το «άρρωστο» περιβάλλον της δημοσιογραφίας γεννήθηκε και το τρωκτικό. Άλλο ένα δείγμα κακής λειτουργίας της δημοσιογραφίας.
     Όταν λοιπόν οι «τίμιοι» και «φιλότιμοι» δημοσιογράφοι ήθελαν να εξηγήσουν τον κακό δρόμο που έχει πάρει η δημοσιογραφία, έδειχναν με το δάκτυλο την δημοσιογραφία του τρωκτικού.
     Προφανώς δεν έχουν κάποιο καθρέπτη μπροστά τους.
     Είναι μέρος του προβλήματος της κακής δημοσιογραφίας και σε μεγάλο μέρος πατέρες του, και όχι εξεταστές του.
     Φαντάζομαι τώρα που έκλεισε το τρωκτικό όλα είναι μέλι-γάλα. Τώρα η δημοσιογραφία θα μπει στην κολυμπήθρα της τηλεοπτικής δημοκρατίας και θα βγει καθαγιασμένη,
φαντάζονται...



Και τώρα τι θα κάνουν χωρίς βαρβάρους;
Ήταν και αυτοί μια κάποια λύση...

Κυριακή 18 Ιουλίου 2010

Μια πάπια, μα ποία πάπια;

     Μπαίνω προχτές στην ιστοσελίδα του Σκάι για να δω τις ειδήσεις και διαβάζω με μεγάλα γράμματα την πρώτη είδηση 

«Η οικονομική κρίση δεν αγγίζει τα κόμματα» 

Στην ανάλυση του θέματος αναφέρει στην πρώτη παράγραφο:

«Έντονες αντιδράσεις έχει προκαλέσει η απόφαση της κυβέρνησης να αυξήσει την ετήσια κρατική επιχορήγηση των κομμάτων κατά 11 εκατομμύρια ευρώ, σε μία περίοδο που και τα δημόσια έσοδα υστερούν, αλλά και οι οικογενειακοί προϋπολογισμοί δοκιμάζονται.»

Σα δεν ντρέπονται, σκέφτομαι και επισκέπτομαι και το in.gr να δω τι αναφέρει για την είδηση.
«Επιστροφή ποσοστού της κρατικής επιχορήγησης των κομμάτων, μετά τις περικοπές λόγω κρίσης»

διαβάζω ως πρώτη είδηση και μένω κάγκελο!
Στην ανάλυση του θέματος αναφέρει ότι υπεγράφη απόφαση όπου

«α) Να περικοπεί κατά 10%, όπως συνέβη με όλες τις δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού, η χρηματοδότηση του 2010, η οποία ανέρχεται σε 58,5 εκατ. ευρώ. Έτσι, το τελικό ποσό διαμορφώθηκε στα 52,7 εκατ. ευρώ έναντι 68,2 εκατ. ευρώ για το 2009.
β) Να γίνει συμψηφισμός της υπέρβασης της χρηματοδότησης, που έλαβαν τα κόμματα το 2009. Η υπέρβαση αυτή προέκυψε ως αποτέλεσμα της σημαντικής μείωσης των πραγματοποιηθέντων εσόδων, που αποτελούν τη βάση υπολογισμού για τη χρηματοδότηση των κομμάτων. Το ποσό της υπέρβασης ανήλθε στα 15,5 εκατ. ευρώ.
Το υπουργείο Οικονομικών αποδέχτηκε την πρόταση των κομμάτων, ώστε η επιστροφή της υπέρβασης να μην πραγματοποιηθεί σε ένα μόνο έτος, αλλά σε διάρκεια τεσσάρων ετών. Γι' αυτό προχώρησε στον επαναπροσδιορισμό του ποσού, με αποτέλεσμα αυτό να ανέρχεται τελικά σε 48,8 εκατ. ευρώ.»

και τώρα; ποία είναι η αλήθεια; Μπερδεύτηκα η μετανάστρια. Άντε να δω τι λένε και οι άλλοι σκέφτηκα.

Πηγαίνω στο tvxs.gr και διαβάζω ως πρώτη είδηση

«Υπερχρεωμένα στις τράπεζες τα πολιτικά κόμματα»

«Σε 244,2 εκατ. ευρώ ανέρχονται τα χρέη των ελληνικών κομμάτων προς τις τράπεζες, τα οποία έχουν, παράλληλα, δαπανήσει την κρατική επιχορήγηση έως το 2015, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα από τη Διεύθυνση Εκλογών του υπουργείου Εσωτερικών. Για μειωμένη επιχορήγηση κάνει λόγο το Υπουργείο Οικονομικών.
Ειδικότερα, από τα στοιχεία προκύπτει ότι το ΠαΣοΚ οφείλει στην Αγροτική Τράπεζα 96,8 εκατ. ευρώ (λήξη σύμβασης 2013), στη Μarfin 10 εκατ. ευρώ (λήξη σύμβασης 2015) και στην Τράπεζα Πειραιώς 5 εκατ. ευρώ (λήξη σύμβασης 2015). Η ΝΔ χρωστά 105 εκατ. ευρώ στην Αγροτική Τράπεζα (λήξη σύμβασης 2013) και 15 εκατ. στην Τράπεζα Πειραιώς (λήξη σύμβασης 2015). Το ΚΚΕ χρωστά στην Εθνική Τράπεζα 4,4 εκατ. ευρώ (λήξη σύμβασης 2010), ο ΣΥΡΙΖΑ χρωστά στην Εθνική Τράπεζα 6 εκατ. ευρώ (λήξη σύμβασης το 2014) και οι Οικολόγοι Πράσινοι χρωστούν 800.000 ευρώ (λήξη σύμβασης το 2010). Το μοναδικό κόμμα που δεν χρωστά σε τράπεζες, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών, είναι ο ΛΑΟΣ, το οποίο ζήτησε και τα παραπάνω στοιχεία.»

Τα έχω παίξει τελείως και λέω να κάνω μια τελευταία προσπάθεια στην ιστοσελίδα της ελευθεροτυπίας.

Την αύξηση της χρηματοδότησης των κομμάτων καταγγέλλει η Ντ. Μπακογιάννη

«Το ελάχιστο που έχουν να κάνουν τα κόμματα είναι άμεσα να αρνηθούν την αύξηση της χρηματοδότησης τους και αντί αυτού να την καταθέσουν στον λογαριασμό της Βουλής για τη μείωση του δημόσιου χρέους της χώρας», επισημαίνει σε σχετική ανακοίνωση της η ανεξάρτητη βουλευτής Ντόρα Μπακογιάννη.

Στις υπόλοιπες ιστοσελίδες που κοίταξα δεν ανέφεραν τίποτα για τι θέμα και κάπου εκεί τα παράτησα. Τι τα ψάχνεις μωρέ? Το in.gr αβαντζάρει Γιωργάκη, το Σκάι Ντόρα, το tvxs.gr Κουβέλη, και η ελευθεροτυπία, που πήρε συνέντευξη από τον Γιωργάκη πριν μια εβδομάδα, πάει κόντρα στον Σκάι. Τα κόμματα από την άλλη δεν ξέρουν τι χρωστάν, αλλά ξέρουν που... (και ξέρουν και πως θα τους το ξεπληρώσουν).
Ε ρε Δάντης που σας χρειάζεται...

Περαστικά μας

Κυριακή 11 Ιουλίου 2010

Ποιόν φασκελώνει ο Δάντης;


     Κάπου εκεί ψιλά στην Ιταλία, βόρια-ανατολικά, υπάρχει μια πόλη με το όνομα Τρέντο. Δεν είναι λίγοι οι ιταλοί που δεν θεωρούν και «100% ιταλούς» τους κατοίκους του Τρέντο, άλλα και της ευρύτερης περιοχής του Τρεντίνο. Συμπεριφορά καθόλου τυχαία, αφού η περιοχή ήταν μέρος της Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας και συνδέθηκε με την Ιταλία μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Προσπαθώντας λοιπόν οι ιταλικές κυβερνήσεις να τονώσουν το ιταλικό εθνικό στοιχείο της περιοχής καταφεύγουν σε διάφορες ενέργειες. Μια από αυτές ήταν και το άγαλμα του Δάντη Αλιγκέρι (Dante Alighieri) σε μια από τις κεντρικές πλατιές του Τρέντο Piazza Dante.
     Γιατί του Δάντη; Προφανώς επειδή είναι ένας από τους σημαντικότερους Ιταλούς ποιητές. Θεωρείται ο πιο σημαντικός δημιουργός στην ιταλική ποίηση ενώ το περίφημο έργο του, η Θεία Κωμωδία, εκτιμάται έως σήμερα ως ένα από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Επιπλέον αυτή που ονομάζουμε σήμερα επίσημη ιταλική γλώσσα είναι βασισμένη στην γλώσσα του Δάντη και την γλώσσα που χρησιμοποιούσαν στην Φλωρεντία την περίοδο της Αναγέννησης (αλλά και λίγο νωρίτερα).

Όποιος από εσάς πάει ποτέ στο Τρέντο θα δει λοιπόν μεταξύ άλλων και αυτό το άγαλμα όπου δείχνει τον Δάντη να μουντζώνει!!!


     Η στάση αυτή του Δάντη μου έκανε εντύπωση και αποφάσισα να το ψάξω το θέμα. Θεωρητικά το άγαλμα παρουσιάζει τον Δάντη κράτα το βιβλίο του Θεία Κωμωδία με το ένα χέρι και με το άλλο προσπαθεί να το προστατεύσει. Το βλέμμα του είναι θυμωμένο, αν και ο χαρακτηρισμός ‘ξινισμένο’ ταιριάζει καλύτερα.
     Το άγαλμα τοποθετήθηκε των 19 αιώνα, όταν το Τρέντο άνηκε ακόμα στην Αυστροουγγαρία και ο γλυπτής είναι ο φλωρεντίνος Cesare Zocchi. Όσο αριστεροί και να είναι οι φλωρεντιανοί είναι και εθνικιστές. Θεωρούν τους εαυτούς τους, όχι μόνο πιο «ιταλούς», άλλα ανώτερούς από όλους τους άλλους ιταλούς. Σίγουρα και ο φίλος μας ο γλύπτης ο Cesare δύσκολα θα μπορούσε να ξεφύγει από αυτόν τον αγώνα. Μια απάντηση στο ερώτημα μου θα μπορούσε να είναι ότι ο Δάντης μουντζώνει τους κατοίκους του Τρέντο και τους λέει ότι δεν θα γίνουν ποτέ ιταλοί ή τουλάχιστον ότι δεν θα γίνουν ποτέ τόσο ιταλοί όσο οι φλωρεντιανοί. Σαν να τους λέει «Δεν θα γίνεις ιταλός ποτέ, γερμάνε-γερμάνε!»
Πραγματικά για γέλια, να σκεφτείς ότι η ακροδεξιά Λέγκα του βορά παίρνει πάντα μεγάλα ποσοστά στο Τρέντο αφού το φασιστικό στοιχείο δεν λείπει καθόλου από την περιοχή.

Μην βιαστείς να γελάσεις όμως αναγνώστη μου. Το μνημείο, έκτος από το άγαλμα του Δάντη, περιλαμβάνει και μερικές σκηνές από το έργο του Θεία Κωμωδία.
Για όσους δεν γνωρίζουν το θέμα του έργου είναι το φανταστικό ταξίδι του συγγραφέα στο βασίλειο των νεκρών. Το έργο χωρίζεται σε τρία μέρη: Κόλαση, Καθαρτήριο και Παράδεισος. Στην Κόλαση, η οποία περιγράφεται να έχει κωνοειδή μορφή, ο Δάντης καυτηριάζει όλους τους εγκληματίες και τους πολιτικούς του αντιπάλους εμφανίζοντας τους να βασανίζονται με φρικτό τρόπο. Μεταξύ των ηρώων της Θείας Κωμωδίας υπάρχει και ο Μίνωας, αφού σύμφωνα με τον ελληνική μυθολογία ο βασιλιάς της Κρήτης είναι ο βασικός κριτής στον Άδη και αυτός που λαμβάνει την τελική απόφαση που θα πάει ο καθένας.
Καθώς παρατηρείς το μνημείο από κάτω προς τα πάνω, η πρώτη φιγούρα που συναντάς είναι αυτή του Μίνωα και κάθετε πάνω σε ένα δράκο και να σκέφτεται. Η φιγούρα του Μίνωα βρίσκετε ακριβώς κάτω από το απλωμένο και ανοικτό χέρι του Δάντη. 


Τελικά, τι θέλει να πει ο «ποιητής»; Να μουντζώνει τους έλληνες; Να μουντζώνει τους άρχοντες και του κυβερνήτες της Ελλάδας; Να μουντζώνει τους κριτές; Ή να μουντζώνει έμενα;

Στα μούτρα σου ρε! Καθρεφτάκι...

Κυριακή 4 Ιουλίου 2010

Δίαιτα

Δευτέρα. Αναβαίνω στην ζυγαριά. μμμ! μήπως πρέπει να κάνω δίαιτα;
Βάζω λιγότερη ζάχαρη στον καφέ. Δεν παίρνω το ασανσέρ αλλά κατεβαίνω τους δυο ορόφους με τις σκάλες. Πρόοδος.
Τρίτη. Ανεβαίνω στην ζυγαριά, μμμ! μήπως πρέπει να κάνω δίαιτα;
Βάζω λιγότερη ζάχαρη στον καφέ. Δεν παίρνω το ασανσέρ αλλά κατεβαίνω τους δυο ορόφους με τις σκάλες. Για πρόγευμα κατά τις 10 δεν τρώω κρουασάν κεράσι, αλλά βουτύρου και ένα μήλο. Πρόοδος.
Τετάρτη. Ανεβαίνω στην ζυγαριά, μμμ! μήπως πρέπει να κάνω δίαιτα;
Βάζω λιγότερη ζάχαρη στον καφέ. Δεν παίρνω το ασανσέρ αλλά κατεβαίνω τους δυο ορόφους με τις σκάλες. Για πρόγευμα κατά τις 10 δεν τρώω κρουασάν κεράσι, αλλά βουτύρου και ένα μήλο. Φεύγοντας από την δουλειά το μεσημέρι παίρνω την συνηθισμένη τυρόπιτα, αλλά περπατάω για να πάρω το λεωφορείο στην επόμενη στάση. Πρόοδος.
Πέμπτη. Ανεβαίνω στην ζυγαριά, μμμ! μήπως πρέπει να κάνω δίαιτα;
Βάζω λιγότερη ζάχαρη στον καφέ. Δεν παίρνω το ασανσέρ αλλά κατεβαίνω τους δυο ορόφους με τις σκάλες. Για πρόγευμα κατά τις 10 δεν τρώω κρουασάν κεράσι, αλλά βουτύρου και ένα μήλο. Φεύγοντας από την δουλειά το μεσημέρι παίρνω την συνηθισμένη τυρόπιτα, αλλά περπατάω για να πάρω το λεωφορείο στην επόμενη στάση. Στο σπίτι για μεσημεριανό τρώω μόνο μια φέτα ψωμί, όχι δύο και αντί κόκα κόλα πίνω fanta πορτοκάλι. Πρόοδος.
Παρασκευή. Ανεβαίνω στην ζυγαριά, μμμ! μήπως πρέπει να κάνω δίαιτα;
Βάζω λιγότερη ζάχαρη στον καφέ. Δεν παίρνω το ασανσέρ αλλά κατεβαίνω τους δυο ορόφους με τις σκάλες. Για πρόγευμα κατά τις 10 δεν τρώω κρουασάν κεράσι, αλλά βουτύρου και ένα μήλο. Φεύγοντας από την δουλειά το μεσημέρι παίρνω την συνηθισμένη τυρόπιτα, αλλά περπατάω για να πάρω το λεωφορείο στην επόμενη στάση. Στο σπίτι για μεσημεριανό τρώω μόνο μια φέτα ψωμί, όχι δύο και αντί κόκα κόλα πίνω fanta πορτοκάλι. Το απόγευμα στο γυμναστήριο κάνω 30 λεπτά διάδρομο αντί για 15 και 5χ20 κοιλιακούς αντί για 3χ20. Γυρνώντας σπίτι δεν αντέχω και παίρνω μια σοκολάτα (ε! τόση προσπάθεια έκανα). Πρόοδος.
Σάββατό και Κυριακή. Σιγά μην ανέβω ζυγαριά. Ας το ρίξω και λίγο έξω. Τόσο τρέξιμο έριξα στο γυμναστήριο την παρασκευή...
Δευτέρα. Αναβαίνω στην ζυγαριά. ααα! Πρέπει να κάνω δίαιτα!!!


Κάπως έτσι το πήγεναν και Πασόκ-ΝΔ όλα αυτά τα χρόνια. Όπου ζυγαριά βάλε εκλογές και θα καταλάβεις. Αυτό που δεν έχουν αντιλιφθεί είναι ότι την διαιτά δεν πρέπει να την εφαρμόσουν σε όλους αλλά μόνο σε όσους το έχουν «ανάγκη»..., δηλαδή τον εαυτό τους!

περαστικά
Related Posts with Thumbnails